Ο κύριος τσαλακωμένος ...

Κι απόμεινε εκεί...
Στο παλιό τελωνείο
σαν αντικείμενο που κατασχέθηκε -και σε ξένα χέρια πέρασε-
σα βαλίτσα που δεν ταξίδεψε ποτέ...
προσμένοντας «αυτόν» να τον πάρει μαζί του...στο σπίτι...

Και μένει εκεί , ακίνητος , ασάλευτος, ο κύριος τσαλακωμένος ,
για να μην καταλάβει κανείς
πως έχει κι αυτός ψυχή

και μένει εκεί
περιμένοντας...
«αυτόν» που του έδωσε μορφή και οντότητα
τον έκανε πολύ περισσότερα από ένα απλό τσαλακωμένο χαρτί...

Περιμένει.
για να του πει το μυστικό
σε «αυτόν»και μόνο...
πως κάθε τι που γίνεται μ’αγαπη, έτσι απλά χωρίς σκοπό, μπορεί να έχει τη μεγαλύτερη αξία, ν’αποκτησει οντότητα και σημασία...

και περιμένει, εκεί...
μ’ενα καφέ στο χέρι για να διασκεδάζει την πλήξη του.
κάθε ρουφηξιά και μια ελπίδα
κάθε περαστικός και μια ιστορία

Να’ναι αυτός ? Μήπως είναι εκείνος ?

Κόσμος μπαίνει , κόσμος βγαίνει...κι αυτός εκεί , να περιμένει...
το δημιουργό του
όπως ο σκύλος τ’αφεντικό του...
.
.
.

με αφορμή το τελευταιο ποστ του :
http://cocun.blogspot.com/