πιστεύω
Φιλοσοφίες κι ανόητες ερωτοτροπίες με μαύρες μαγείες κι εγώ αυθαδιάζω.
έχω ξανά το κλειδί στο χέρι μα είναι μαχαίρι που μέσα μου μπάζω
και ματώνω, σ’ακουω και πονώ, φοβάμαι πως θα’ρθει …
η ώρα της κρίσης
που πρέπει να λύσω το γρίφο και πάλι
να τρέξω να προλάβω
σημάδι του νόμου που λέει πως έχω το χρέος να κάνω το θαύμα
μα έχω αμαρτήσει
το πρόσωπο που βλέπεις δεν είναι καθρέφτης ούτε και φως
άνθρωπος είμαι που τρέμω στη σκέψη πως θα σταθώ
στην άκρη του χρόνου που όλα θα είναι αυτά που πρέπει κι εγώ …
σπαθί από ροδοπέταλα κουβαλώ
πώς να τα βάλω με το δαίμονα
που μυρίστηκε την επιστροφή σε μια εποχή
που όλα θολώνουν τη σκέψη με την εικόνα ?
κι αν εγώ την υπηρετώ…
η αγάπη με θρέφει μα έχει τελειώσει το απόθεμα
και πρέπει εγώ να γεννήσω το παιδί που σκότωσα
με τα ίδια μου τα χέρια.
να πιστέψω ξανά σε παραμύθια
και να πλέξω αλήθεια με το συναίσθημα
μα παρόλο που διστάζω μέσα μου σε βάζω κι ελπίζω
δουλεύω σκληρά το μέσα και το έξω με πολεμάει
μα δε θα δειλιάσω ακόμη κι αν χάσω
κι αυτή τη φορά
εγώ θα πιστεύω σ’ αυτά που δε βλέπω μα νιώθω καλά
κι αν πρέπει ν’αρχισω να ζωγραφίσω το ίδιο έργο απ΄την αρχή
ξανά και ξανά
θα το κάνω, γιατί δεν πιστεύω στο ίδιο το έργο μα στη ζωγραφική !
έχω ξανά το κλειδί στο χέρι μα είναι μαχαίρι που μέσα μου μπάζω
και ματώνω, σ’ακουω και πονώ, φοβάμαι πως θα’ρθει …
η ώρα της κρίσης
που πρέπει να λύσω το γρίφο και πάλι
να τρέξω να προλάβω
σημάδι του νόμου που λέει πως έχω το χρέος να κάνω το θαύμα
μα έχω αμαρτήσει
το πρόσωπο που βλέπεις δεν είναι καθρέφτης ούτε και φως
άνθρωπος είμαι που τρέμω στη σκέψη πως θα σταθώ
στην άκρη του χρόνου που όλα θα είναι αυτά που πρέπει κι εγώ …
σπαθί από ροδοπέταλα κουβαλώ
πώς να τα βάλω με το δαίμονα
που μυρίστηκε την επιστροφή σε μια εποχή
που όλα θολώνουν τη σκέψη με την εικόνα ?
κι αν εγώ την υπηρετώ…
η αγάπη με θρέφει μα έχει τελειώσει το απόθεμα
και πρέπει εγώ να γεννήσω το παιδί που σκότωσα
με τα ίδια μου τα χέρια.
να πιστέψω ξανά σε παραμύθια
και να πλέξω αλήθεια με το συναίσθημα
μα παρόλο που διστάζω μέσα μου σε βάζω κι ελπίζω
δουλεύω σκληρά το μέσα και το έξω με πολεμάει
μα δε θα δειλιάσω ακόμη κι αν χάσω
κι αυτή τη φορά
εγώ θα πιστεύω σ’ αυτά που δε βλέπω μα νιώθω καλά
κι αν πρέπει ν’αρχισω να ζωγραφίσω το ίδιο έργο απ΄την αρχή
ξανά και ξανά
θα το κάνω, γιατί δεν πιστεύω στο ίδιο το έργο μα στη ζωγραφική !
24 σχόλια:
χειροκροτω.
Τυχερός αυτός που πιστεύει...
Τυχερός αυτός που αρχίζει πάλι από την αρχή πιστεύοντας σε κάτι νέο.
Τυχερός αυτός που ερωτεύεται την ζωή κάτω από το φως του έρωτα
μα τυχερός και αυτός που ζει ακόμα όταν η αρχή φιλήσει το τέλος και όταν το φως του έρωτα σβήσει
Ευλογημένοι οι εραστές ...κάνουν την ζωή να μοιάζει με τέχνη και την τέχνη πιο ζωντανή από ποτέ!
Καλησπέρες
Μήπως αυτό δεν είναι η ζωή; Μια διαρκής μάχη με πινέλα, παιδιά, λύσσες και συναισθήματα πολλές φορές πέρα από κάθε λογική;
Μόνο η ψυχή του καλλιτέχνη μπορεί.
Μπορεί να ξαναγεννιέται απο τις στάχτες μετα την πυρκαγιά που η ίδια επιβάλει στον εαυτό της ζητώντας αυτοκάθαρση.
γιατί να μη γράφεις πάντα τόσο δυνατα;
zouri1
υποκλινομαι... ;-)
candyblue
Δεν ειναι θεμα τυχης μπλεδιτσα...ειναι θεμα επιλογης (και το ξερεις αυτο)ισως και πεισματος καμια φορα..."να ερωτευεσαι τα πλακακια ενω το κτιριο γρεμιζεται..."
dr.Uqbar
Ακριβως γιατρε μου...μα αυτη η "μαχη" αφορα ολους, καλλιτεχνες και μη...
ολοι εχουμε τα μυστικακια μας , αυτα που μας δινουν δυναμη, απο τα πιο ευτελη και ανοητα μεχρι τα πιο προφανη... ;-)
σ'ευχαριστω
παραλειψη:
το αγαπημενο μουσικο κομματι που καταφερε να παιζει για πρωτη φορα, ειναι με την ευγενικη χορηγια του dr.Uqbar!
μαχημη σε βλέπω κούκλα!αυτό είναι πολύ ευχάριστο!
daimonika omorfos o pinakas soy...
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
μονο τα γακατζετακια της Λαρα Κροφτ μου λειπουν dear...
;-)
xaxaxa
VITA MI BAROUAK
με αγγελικες προθεσεις ομως αγαπητε...
thanks!
Πάθος στις λέξεις...
...και ένας ρωμαλέος εξπρεσσιονισμός στο συγκεκριμένο έργο.
Ό,τι καλύτερο δηλαδή και από τα δυο...
Να ευχηθώ λοιπόν το καλύτερο...
Κι εγω πιστεύω.
Πιστεύω
ΣΕ ΣΕΝΑ
Καταρχάς να σε ευχαριστήσω για την διαδικτυακή επίσκεψη. Το αρτίστικο στήσιμο του blog σου είναι υπέροχο, η ιστορία τέχνης, η μουσική, η ποίηση και ο κινηματογράφος είναι μερικές από τις πολλές μικρές-μεγάλες αδυναμίες μου. Όσο για το post: είναι ποτέ ένα έργο το ίδιο, ακόμα κι αν το ζωγραφίσουμε ξανά και ξανά; Είμαστε εμείς οι ίδιοι; Έχουμε την παλέτα, ας ζωγραφίσουμε την καθημερινότητα, τους έρωτες, τα λάθη μας με τα χρώματά μας..
Να είσαι καλά..
the_return
Σ'ευχαριστω πολυ!
Χαρηκα για την επισκεψη σου...Να μας ξαναρθεις... :-)
Lee
Οσο περισσοτεροι, τοσο καλυτερα...
;-)
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
Αυτο σημαινει πολλα για μενα φιλεναδα...
πολλα φιλια!
Agent of Chaos
Οχι , ποτε δεν ειναι το ιδιο και χαιρομαι που το θετεις σαν θεμα..ομως αυτη δεν ειναι και η ομορφια του να συνεχιζεις την προσπαθεια? το οτι καθε φορα θα κερδισεις κατι καινυριο και συναρπαστικο...αυτο ηθελα να πω...αυτο ειναι το σκεπτικο...
Καλωσηρθες κι εσυ στο "σπιτικο" μου λοιπον, θα χαρω να σε ξαναδω...
:-)))
'Ευγε!!!!! κι εγώ πιστεύω ακράδαντα σ' εσένα!!!!!!!!!!
η αγάπη με θρέφει μα έχει τελειώσει το απόθεμα...
Έτσι γράφει το κουδούνι μου.
Πού γύρναγα τόσο καιρό και δεν ερχόμουν εδώ μέσα, Ε?
ppp336
Για να δουμε ρε φιλεναδα, γιατι εγω με χανω που και που...
φιλια!
argyrenia
που αραγε ? που?
Καλωσηρθες λοπον...
χαρα μου...
χε-χε.
Να και κάτι ξεχωριστό στην Blogoσφαιρα.
(Ντάξει, δε λέω παίζουν κι άλλα)
;)
[...]και να πλέξω αλήθεια με το συναίσθημα
μα παρόλο που διστάζω μέσα μου σε βάζω κι ελπίζω [...]
Αληθινότατο...! :-)
Καλημέρα...
Ενας πίνακας είναι μια πάλη με τα χρώματα.
Ένα ποίημα είναι μια πάλη με τις σκέψεις μας.
Δούλευε σκληρά το μέσα και άσε το έξω να χτυπάει. Έτσι, μπορεί να μην ξέρεις αν βρίσκεσαι σε καλό δρόμο.
Βρίσκεσαι όμως στο δικό σου δρόμο. Το παιχνίδι είναι δικό σου, το ίδιο και οι κανόνες.
Οι μεγάλες υπερβάσεις είναι για εκείνους που δουλεύουν σκληρά το μέσα.
Sigmataf
Αυτο το παιρνω ως κοπλιμεντο...thanks! :-)
Adomiel
και να θελουμε δεν κρυβεται η αληθεια, ειδικα οταν βρεις το θαρρος να την κοιταξεις στα ματια
Καλημερα και σε σενα ! :-)))
panemorfo....
Sandiago Nasar
Δεν ξερω αν καθε φορα οδηγει σε υπερβαση η στο να φας τα μουτρα σου, αλλα τουλαχιστο αξιζει να το προσπαθεις...
soulmates
Σιγουρα υπαρχει και η ασχημια μεσα σε ολους μας και γυρω μας, μα στην παρουσα φαση επιλεγω να βλεπω την ομορφια, ετσι σαν αντισταση-αντιδραση...
:-)
:)
Mantalena Parianos
:-)))
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα