μήνυμα

Κοιμόμουν έναν ύπνο βαθύ.
Ερωτευμένη με το Μορφέα βλέπεις...

Εγώ δεν έβλεπα
ούτε καν όνειρα
παρόλο που αυτά δεν κοιμούνται ποτέ.

μέχρι που είδα

Σαν βρέθηκε

ένας φάκελος με τετράδια γραμμένα που νόμιζα χαμένα
στα χέρια μου να καίει σαν σιρόπι
από λιωμένη ζάχαρη που μόλις έβγαλα απ' τη φωτιά.

Σαν άλλο κουτί της Πανδώρας…

Οι λέξεις σου πληγή
σαν από στιλέτο εκεί αριστερά
ή μήπως δεξιά?
Στη μεριά της καρδιάς

και χάπι επαναφοράς της μνήμης
για αμαρτίες θαμμένες
που είχα πεθαμένες.

Φουρτούνα κι αντάρα στην ψυχή !
Δραπέτευσα απ'το νησί του λήθαργου
όπου είχα αυτοεξοριστεί.

κι από τότε…

Θεοί και Δαίμονες προσωπικοί
παλεύουν για τη νίκη
κι όχι για τον αγώνα.

Μα μέσα στο φάκελο και πάλι θα σε κλείσω
με καινούριες μουσικές θα σε διαλύσω
το χρέος μου δεν είναι να κοιτάω πίσω
ούτε κι ο προορισμός.

Αυτή τη φορά που θα κοιμηθώ
τα όνειρα μου θα τα θυμηθώ
μια θάλασσα την αγκαλιά μου.

Μα κι αν εσύ φοβηθείς
απ’τα βαθιά νερά μου μη πνιγείς
δίκιο θα έχεις.

Καρτερικά καλύτερα να περιμένεις…

την ώρα της άμπωτης

Το φεγγάρι να με γιατρέψει
την ψυχή να γαληνέψει
και σαν Άνθρωπο να με διαλέξει

…στοργικά να σ’ αγκαλιάσω.