Ήρθε η ώρα να σ’ αφήσω…

Σαν σήμερα , 7 Ιανουαρίου ξημερώματα 8 και πριν ένα χρόνο , μέσα μου ζούσε ένας άλλος άνθρωπος… καλύτερος, χειρότερος , δεν ξέρω να σου πω ,

οι διαφορές είναι στις λεπτομέρειες θαρρώ...μα θα τις αφήσω πίσω και αυτές μαζί μ’εσενα .

Πρέπει να σ’αφήσω,
πριν όμως θα σ’ευχαριστήσω
όπως αρμόζει σ’ένα τόσο σημαντικό αριθμό όπως εσύ, αγαπημένο 7.
Για όσο κράτησες μου έδωσες πολλά , μου πήρες αλλά τόσα.
Μου θύμησες αυτά που έπρεπε να μην ξεχνώ,
μου ξύπνησες συναισθήματα που είχε κλέψει ο μορφέας
με έμαθες να προσπαθώ.
Μαζί σου έμαθα να ελπίζω , σε κύκλους μαγικούς να περπατώ
να χτίζω μύθους από ουσία ονείρων και μέσα τους να κατοικώ
κι όταν το όνειρο τελειώνει , μου έμαθες να προχωρώ
Σ’ευχαριστώ για τις χαρές , και για τις μεγάλες αλλαγές
τις επιτυχίες τους έρωτες και τις φίλιες,
για τα ταξίδια, τις παρέες και τα…ξύδια
Για τα συμπαντικά μηνύματα και τα άστοχα σήματα
για τους ανθρώπους που έφερες στο δρόμο μου
και γι αυτούς που πήρες σε μια στιγμή
Σ’ευχαριστώ ακόμη και για το σημάδι που άφησε εκείνη η πληγή
θα το κοιτώ και θα θυμάμαι αυτά κι αλλά πολλά, ασήμαντα μα και σημαντικά
και θα σε κρατάω πάντα σε θέση ξεχωριστή μες στην καρδιά

…ξημερώνει…

8