Γενέθλιες σκέψεις

Και τώρα που «τρίτωσε» το «κακό» μπορώ να πω:

πως αφού είμαστε ακομα ζωντανοί στη «σκηνή» …κι ο χρόνος ως τώρα τρυφερός, και τα μέσα μας άντεξαν και οι πληγές μας αφήνουν μόνο sexy σημάδια και αυτοί που μας κατάλαβαν είναι δίπλα μας, αυτοι που δε μπορουν τους πετάει το σύστημα, που εύχομαι πάντα έτσι να κάνει γιατί είμαι σίγουρα τυχερή για ένα λογο βασικό, πως ότι και να να γινει , θα έχω τουλάχιστο ένα πράγμα που θα δινει νόημα στη ζωή μου ως το τέλος. Ως τότε ευχομαι, να βλεπω παντα το ποτήρι γεμάτο και να προσπαθώ να ζω τις χαρές και τις λύπες , να κανω λάθη και να μαθαίνω αυτά που πρέπει και να γίνω κάποια στιγμή ολόκληρο, απ’το μισό που είμαι και να δώσω ότι μπορώ και να πάρω όλα αυτά που η μοίρα μου ορίζει αλλά και αυτά που διεκδικώ. Και τόσα ακόμα που εύχομαι για μένα και για σένα τον καθένα που θέλει να’ναι πέτρα που κυλάει και που δε χορταριάζει…

Φου……

Και του χρόνου