12.9.07

Love vs. Loneliness

How can you love someone
If you think that you're no one
When you mistreat yourself,
and think it's all you deserve
Cause it's so hard to care
Is this or is it loneliness?

How can you demand respect - when you have no respect?
When you abuse your body, never mind your mind
And you're your own worst victim
There'll be no love just loneliness

Why do you force a smile - when you know all the while
That you're burning inside, but don't want no one to know
The hell that you're in
As love turns to loneliness

How can you sleep at night?
When you know it's not alright
When you wake up in the morning, nothin' has changed
If you do nothin' about it
Love becomes loneliness
Love vs loneliness, love vs loneliness

And when you're down and you think you need something
The temptations so hard to resist
But what you grab sure ain't what you needed
That's not love it's loneliness
And when you're lonely and think you need someone
The plot a painful twist
There ain't no one that can make you feel like someone
Only you can cure loneliness

How can you be confident when you're all wrong with it
When you know what you're doing and you're doing it wrong
It's no misunderstanding
This ain't love this is loneliness
How can you love someone - if you think that you're no one?

Ετικέτες

8.9.07

ΕΓΩ



Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε από ένα

Φυσικά κι ΕΓΩ…

Το φορώ στο κούτελο και κυκλοφορώ
για να το βλέπουν όλοι μα όχι κι ΕΓΩ
για να υποκρίνομαι πως το αγνοώ

Το τρέφω και μεγαλώνει
και τα λάθη μου δε μ’ αφήνει να παραδεχτώ
ν’ αγαπήσω και να το δείξω χωρίς φόβο και αναστολές
να μη θεωρώ τις ανάγκες μου μοναδικές
και να σέβομαι και τις δικές σου

Καμιά φορά ξεκινούν μάχες

Παλεύει το δικό μου ΕΓΩ με το δικό σου
για να δούμε ποιο θα βγει πιο δυνατό και πιο μεγάλο
και δε με νοιάζει αν σε πληγώσω
γιατί αν σε νικήσω και παραμείνεις δίπλα μου θα επιβεβαιωθώ
κι αν με νικήσεις θα κλειστώ
και πάλι στο δικό μου ΕΓΩ για να γιατρευτώ

Πόσο δύσκολο μου είναι να ζήσω χωρίς αυτό
και λίγο επικίνδυνο ομολογώ
Μα πόσο λυτρωτικό τις στιγμές που το καταφέρνω
να συναναστραφώ με τα γύρω ΕΓΩ
έχοντας το δικό μου στην τσέπη κι όχι στο κούτελο

Αυτή είναι η μεγαλύτερη επίτευξη

Ετικέτες

2.9.07

Να Μην Ξεχάσω



Το μόνο σίγουρο είναι πως:

ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ
ούτε πια το ΟΞΥΓΟΝΟ που αναπνέω…
Όμως δυστυχώς έτσι λειτουργώ
ως άνθρωπος που ονομάζομαι εγώ.
Δεν εκτιμώ αυτά που έχω παρά μόνο αφού τα χάσω…
Γι’ αυτό τουλάχιστο αυτή τη φορά ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ

Προτού να είναι
ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ
who's online