Σε σένα...

Όποιος και να σαι όπου και να σαι…

Που ήρθες στ’όνειρό μου χθες και μου’δωσες γλυκό φιλί…
δεν είχες πρόσωπο ούτε και όνομα
μου’δωσες ζέστη στην καρδιά , που είχε αρχίσει να κρυώνει
κι έφυγες μετά, σ’ευχαριστώ
γιατί δεν είμαι ακόμα έτοιμη να σε δεχτώ

Μα θα΄σαι εκεί και θα’μαι εδώ
σε μια απόσταση μηδενική
που κι αυτή θα καλυφθεί
σαν έρθει το πλήρωμα του χρόνου…

Σ’ευχαριστώ κι εσένα που θα’ρθείς και αυτούς που πέρασαν
γιατί μ’ετοίμασαν και με μαθαίνουν
ν’ακούω αυτό που λέει το μέσα…
μετά από λάθη, μετά από πάθη ανθρώπινα να καταλάβω

η αγάπη δεν είναι ειδωλολατρική

Δεν έχει τόπο λατρείας και χρόνο,
δε ζητά αντάλλαγμα , ανταπόκριση ή πληρωμή…
(εξάλλου όλα πληρώνονται από μια απόκοσμη θεία δίκη)

η ανωτάτη έκφραση επαναστατικής πράξης
ενάντια σε όλα τα ανθρώπινα πάθη
αυτά που γεννάς κι αυτά που δέχεσαι…

Αλλάζω σχήμα, χρώμα και υλικό,
μέρα με τη μέρα…
(μα Εσύ το ξέρεις αυτό...)

Τη μια γίνομαι κομήτης
ένα κομματι απο γη
με πορεία απειλητική
έτοιμος να επιτεθεί και να σπείρει την καταστροφή

μια γίνομαι νερό
πηγή ζωής
που θέλει να φροντίσει όλα τα παιδιά της…

και τότε αλλάζω πάλι και παίρνω φωτιά
τόσο ελκυστική σαν τη σειρήνα
σε καλώ για να σε παγιδεύσω

και μετά αέρας
διαλύομαι στα πιο μικρά σωματίδια που ανθρώπινο μάτι δε θωρεί
και χάνομαι αυτόνομη κι αδιάφορη γι’αυτά που συμβαίνουν στη γη…

όταν θα γίνω όλα αυτά μαζί και τίποτα,
τότε να’ρθείς…

όπου και να’σαι, όποιος και να’σαι…


“Dont Fade Away”– Dead Can Dance


Καληνύχτα

Κυκλική πορεία

Μέσα στο πλήθος περπατώ…

(Όταν ο λύκος είναι εκεί…εκεί κι Αυτό που ψάχνω…)

Φοράω τη μάσκα του Ζορρό,
την πανοπλία του Δον Κιχώτη πάνω από το φόρεμα της πριγκίπισσας
και βγαίνω…
Ψάχνω
Παίζω ρόλους -αυτούς που μου έμαθες-
εσύ και ο κάθε εσύ.
Μα πάλι λαβωμένη γυρίζω πίσω άπραγη…
Δεν ανήκω πουθενά

(μια φωνή)

- Δε γίνεται έτσι γλυκιά μου…όσες μάσκες να φορέσεις,
όσες στολές και να ντυθείς,
σε προδίδει η κόρη του ματιού
- Μα πρέπει να τα καταφέρω… να περάσω ανάμεσα…
Κάπου εκεί βρίσκεται…
- Ποιό?
- Αυτό που ψάχνω…Δεν τα καταφέρνω μόνη μου…
- Καλά τότε, θα σου δώσω μια συνταγή,
ένα φίλτρο για να πιεις , να καταφέρεις να μπεις…

-----------------------------------------------------------------------------

«Το φίλτρο»

Συστατικά:

Υποκρισία , αλαζονεία, υπεροψία, εγωκεντρισμός,
ειρωνεία, μιμητισμός, δήθεν ευγένεια
και λίγη ψευτο-ελεημοσύνη.

Εκτέλεση:

Τα βάζεις όλα στο μίξερ -δε χρειάζονται πολύ χτύπημα, είναι παρόμοια -
περνάς το μίγμα από σουρωτήρι,
για να φύγουν τυχόν υπολείμματα αγάπης
και άλλων συγγενών συστατικών
το αφήνεις να στραγγίξει 6 λεπτά , όχι παραπάνω και…
Έτοιμο ! Το φίλτρο της αντοχής! Και της αποδοχής…

---------------------------------------------------------------------------

Εντάξει λοιπόν, θα πίνω το φίλτρο κάθε φορά πριν βγω…
και θα προχωρώ…
και θα ψάχνω

Το πίνω και βγαίνω
Κανένα εμπόδιο, καμία πόρτα δε θα μου κλείνει στη μούρη…
έτσι θα σας αρέσω ε?
Δεν θα είμαι ανόητη παρακατιανή ,
αλλόθρησκη αλλοδαπή,
επικίνδυνα αγαθή…
«Παρακαλώ, περάστε…»

(η φωνή)

- Προσοχή!
Μόλις τελειώσει η επίδραση του πρέπει να τρέξεις βιαστικά πίσω
γιατί θα είσαι ακόμη πιο ευάλωτη από πριν!
Μια μαχαιριά μόνο μπορεί να είναι τελειωτική!
- Και πως θα καταλάβω ότι τελειώνει η επίδραση?
- Αν αρχίσεις να νιώθεις ένα από τα παρακάτω:
χαρά , φιλευσπλαχνία , ευγνωμοσύνη, συμπάθεια , συμπόνια…
αγάπη η κάποιο άλλο απ’τα δικά τους “λάθη” …
- Μα….
- Τότε άρχισε να τρέχεις…!

(Αυτά είπε ο δάσκαλος και χάθηκε πίσω από ένα σύννεφο… )

Ξύπνησα με την απορία
…μα πως θα βρω Αυτό που ψάχνω αν εγώ κρύβω αυτό που είμαι?

Και τότε μια καταπληκτική ιδέα μου φώτισε τα σκοτάδια του μυαλού…
Δε θα το πιω, μα θα το ζωγραφίσω!
Και θα κρατάω το τελάρο για ασπίδα.
Θα τους δείχνω το πορτραίτο τους και θα κολακεύονται,
θα μ’αφήνουν να κυκλοφορώ ανάμεσά τους
κι έτσι θα ψάχνω ανενόχλητη και όχι αναγκαστικά μεταλλαγμένη…

Βάλθηκα να ζωγραφίσω την εκδοχή, να μην ξεχάσω τη συνταγή…
μα
Τίποτα…
πήρα τα χρώματα όλα, όλους τους τρόπους δοκίμασα …
Ιμπρεσιονισμό, εξπρεσιονισμό, κυβισμό, σουρεαλισμό…ισμό…ισμό…ισμό…
Μα
Τίποτα!

(έντρομη…)

-Βοήθεια Δάσκαλε! Ξέχασα να ζωγραφίζω!

(μετά από λίγα δευτερόλεπτα συνειδητοποίησης της κατάστασης…)

Μα ποιον φωνάζω?

Αφού δεν έχω Δάσκαλο…

Ακόμα τον ψάχνω….
.
.
.

Μέσα στο πλήθος περπατώ…

Τι βλέπεις?

...............................................

-Do you see me?

-No

-I 'd better become a tree then...

Παιχνίδι να γίνεται!

Οι αγαπητοί μου:

Σιγμούνδος ( http://elvetos.blogspot.com/ ) και

Sandiago Nasar ( http://cocun.blogspot.com/ ) ευθυνονται γι'αυτο που θ'ακολουθήσει...

5 άχρηστες πληροφορίες λοιπόν, οσα και τα δάχτυλα του χεριού...

1. Αγαπημένο μου παγωτο το χωνακι με σοκολατα με κομματακια σοκολατας και φραουλα γρανιτα (απαραιτητως)

2. Ακουω μουσικη απο τη στιγμη που θα ξυπνησω μεχρι που θα κοιμηθω (μπορει και στα ονειρα μου, αλλα σπανιως τα θυμαμαι για να το εξακριβωσω...)

3. Μου αρεσουν οι πατέντες καθε ειδους, να δημιουργω κατι απο τα αχρηστα πραγματα αντι να παιρνω κατι καινουριο

4. Ειμαι η προσωποποιηση της αταξιας και της ανοικοκυροσυνης... (εκτος αν εχω νευρα) Μα υπαρχουν τοσα καλυτερα πραγματα να κανεις απο το να μαζευεις ολα αυτα που θα ξαναβγουν στη μεση...

5. Το τελευταιο ειναι και το πιο δυσκολο να διαλεξω ....γι'αυτο θα αναφερω το αγαπημενο μου παιχνιδι που ειναι το να ανατρεπω τον εαυτο μου και να κανω πραγματα που δε θα περιμενα ποτε να κανω. Τελευταια μαλιστα αυτο συμβαινει χωρις καθολου προσπαθεια , γι'αυτο και ολα τα παραπανω ανα πασα στιγμη μπορει ν'ανατραπουν... ;-P

η δικη μου πυραμιδα (οποιος θελει , μπορει, του παει...) :

*πρίγκιπας στο λιβάδι: http://caveflying.blogspot.com/index.html

*σπερμα_το_ζωαριο(ε τι θα ηταν...) : http://ppp336.wordpress.com/

*μπλεδιτσα: http://jellyannadarling.blogspot.com/

*δρ. ούκμπαρ ή άκμπαρ διαβαζεται τελικα? http://panoplia.wordpress.com/

*ααααααα ο άβατον... http://the-law-of-4l.blogspot.com/

*αλφα,βητα...σιγμα... http://sigmataf.blogspot.com/

*βητα...μι....μπα....(δε θα μαθω ποτε την αλφαβήτα...) http://barouak.blogspot.com/

χα! σας την εσκασα!

σορυ, αλλα μόνο με 7 φτιάχνω εγω πυραμίδες...

trip tape 2

Πρώτη φορά που απάτησα το τρένο





Ένα ψάθινο καπέλο



κι ένας ζωγραφιστός ανανάς….

εκφράζει λέει πως θέλω να είμαι μόνη…
χαχαχαχαχα!
γελάω με μένα η με τα λόγια αυτά?

................................................................................
ένας φίλος που δε γνώρισα πάλι, ένα αγύριστο κεφάλι...
τσάμπα κόπος λάθος τόπος, μα ο χρόνος σωστός.

ένας κύκλος έκλεισε (για να ανοίξει ένας άλλος…)
Είδα αυτή την πόλη,

όχι με τα μάτια της μνήμης

μα με αλλά καινούρια

Χαίρομαι.
..........................................................................


Μα δε ντρέπεσαι ν’αυτοκτονείς ?
πριν ακόμη πολεμήσεις να παραδίνεσαι?

Λυπάμαι.

Ζεις?

Οι άνθρωποι είναι τόσο ζωντανοί όσο φαίνονται?

Θέλησα να δώσω ...

Ζωντανοί?
..................................................

Κι εγώ ...

Κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό λένε…
Κι αν το στομάχι σου δένεται κόμπος κάνοντας την υποχώρηση? Αξίζει τον κόπο?


Ημερολόγιο?
Μπααααα…σενάριο


"I’m waiting for spring to come to my kingdom...."

Γιατρέ βοήθεια!…δεν έχω μουσική …

πιστεύω

Φιλοσοφίες κι ανόητες ερωτοτροπίες με μαύρες μαγείες κι εγώ αυθαδιάζω.
έχω ξανά το κλειδί στο χέρι μα είναι μαχαίρι που μέσα μου μπάζω
και ματώνω, σ’ακουω και πονώ, φοβάμαι πως θα’ρθει …

η ώρα της κρίσης

που πρέπει να λύσω το γρίφο και πάλι
να τρέξω να προλάβω
σημάδι του νόμου που λέει πως έχω το χρέος να κάνω το θαύμα

μα έχω αμαρτήσει

το πρόσωπο που βλέπεις δεν είναι καθρέφτης ούτε και φως
άνθρωπος είμαι που τρέμω στη σκέψη πως θα σταθώ
στην άκρη του χρόνου που όλα θα είναι αυτά που πρέπει κι εγώ …

σπαθί από ροδοπέταλα κουβαλώ

πώς να τα βάλω με το δαίμονα
που μυρίστηκε την επιστροφή σε μια εποχή
που όλα θολώνουν τη σκέψη με την εικόνα ?

κι αν εγώ την υπηρετώ…

η αγάπη με θρέφει μα έχει τελειώσει το απόθεμα
και πρέπει εγώ να γεννήσω το παιδί που σκότωσα
με τα ίδια μου τα χέρια.
να πιστέψω ξανά σε παραμύθια

και να πλέξω αλήθεια με το συναίσθημα

μα παρόλο που διστάζω μέσα μου σε βάζω κι ελπίζω
δουλεύω σκληρά το μέσα και το έξω με πολεμάει
μα δε θα δειλιάσω ακόμη κι αν χάσω

κι αυτή τη φορά

εγώ θα πιστεύω σ’ αυτά που δε βλέπω μα νιώθω καλά
κι αν πρέπει ν’αρχισω να ζωγραφίσω το ίδιο έργο απ΄την αρχή
ξανά και ξανά
θα το κάνω, γιατί δεν πιστεύω στο ίδιο το έργο μα στη ζωγραφική !

PJ Harvey - Hitting the ground

έπεσα εδώ !

~2~

Στον ορίζοντα , τα όρια μεταξύ ουρανού και γης χάνονται. Είναι αδύνατο να τα διακρίνει κανείς στον ορίζοντα. Πριν παρακολουθήσω το ηλιοβασίλεμα, κάθομαι πάνω σε μια σταθερή πέτρα.


Ζούσες σ’ ένα ψέμα. Δεν είχες μια σταθερή βάση. Ήσουν μετέωρος. Όλον αυτό τον καιρό είχες μια συγκεκριμένη αντίληψη για την πραγματικότητα. Ενέργησες ανάλογα και αυτό ήταν ορθό. Ωστόσο στο μονοπάτι της γνώσης, ο πολεμιστής πρέπει να διεισδύει όλο και βαθύτερα στον εαυτό του και τη ζωή του. Στο μονοπάτι της γνώσης, ο Πολεμιστής πρέπει να πεθαίνει μόνο για να ξαναγεννηθεί, έχοντας αποκτήσει νέα ενόραση.

Είναι καιρός να ξυπνήσεις. Ξαφνικά, συνειδητοποίησες πόσο εύθραυστες ήταν οι πεποιθήσεις σου. Ότι σε στήριζε πρωτύτερα, τώρα δεν είναι παρά ξεθωριασμένες σκέψεις. Ο παντοδύναμος έκανε πάλι το αστείο του-τράβηξε την καρέκλα στην οποία καθόσουν κάθε μέρα. Πληγώθηκες, πόνεσες και αυτό εμπεριέχει καλό από μια άποψη. Αν είχες πέσει πάνω σε κάτι μαλακό δε θα είχες δώσει σημασία. Όμως η αλήθεια είναι πως προσγειώθηκες σε μια άλλη πραγματικότητα. Είσαι σαστισμένος, η συνειδητότητα σου βρίσκεται σε σύγχυση. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα απ’ ότι συμβαίνει. Νιώθεις σα να έχεις σπαταλήσει μάταια το χρόνο σου μέχρι τώρα, και μπορεί να νιώθεις ακόμη και ντροπή για ό,τι έχεις κάνει. Αν ανασκοπήσεις τη ζωή σου, θα διαπιστώσεις πως ήσουν προσκολλημένος σε μάταια πράγματα.

Ο πόνος τυφλώνει. Ακόμη κι αν δε το καταλαβαίνεις, να ξέρεις πως αυτό που σου συμβαίνει, είναι κάτι θαυμάσιο. Δεν είσαι το ίδιο άτομο που ήσουν μόλις πριν από λίγο και , αν φανείς συνετός, δε θα ξαναγίνεις ποτέ. Από εδώ και στο εξής θα θέσεις άλλες προτεραιότητες, θα σκαρφαλώσεις αλλά βουνά. Θα αντιμετωπίσεις άλλους δαίμονες, αλλά αδέρφια θα βαδίσουν μαζί σου στο νέο δρόμο. Ζήσε τη νέα σου ζωή, δες τον κόσμο με νέα μάτια. Εν τούτοις , ετοιμάσου να ξαναγεννηθείς . Ξανά. Μόνο αν ξαναγεννηθείς θα καταφέρεις να φτάσεις στο τέλος του δρόμου.

“Path of the warrior” Lucas Estrella Schultz