no comment by me...

u r more than welcome

Ο κύριος τσαλακωμένος ...

Κι απόμεινε εκεί...
Στο παλιό τελωνείο
σαν αντικείμενο που κατασχέθηκε -και σε ξένα χέρια πέρασε-
σα βαλίτσα που δεν ταξίδεψε ποτέ...
προσμένοντας «αυτόν» να τον πάρει μαζί του...στο σπίτι...

Και μένει εκεί , ακίνητος , ασάλευτος, ο κύριος τσαλακωμένος ,
για να μην καταλάβει κανείς
πως έχει κι αυτός ψυχή

και μένει εκεί
περιμένοντας...
«αυτόν» που του έδωσε μορφή και οντότητα
τον έκανε πολύ περισσότερα από ένα απλό τσαλακωμένο χαρτί...

Περιμένει.
για να του πει το μυστικό
σε «αυτόν»και μόνο...
πως κάθε τι που γίνεται μ’αγαπη, έτσι απλά χωρίς σκοπό, μπορεί να έχει τη μεγαλύτερη αξία, ν’αποκτησει οντότητα και σημασία...

και περιμένει, εκεί...
μ’ενα καφέ στο χέρι για να διασκεδάζει την πλήξη του.
κάθε ρουφηξιά και μια ελπίδα
κάθε περαστικός και μια ιστορία

Να’ναι αυτός ? Μήπως είναι εκείνος ?

Κόσμος μπαίνει , κόσμος βγαίνει...κι αυτός εκεί , να περιμένει...
το δημιουργό του
όπως ο σκύλος τ’αφεντικό του...
.
.
.

με αφορμή το τελευταιο ποστ του :
http://cocun.blogspot.com/

Goodbye and Hello...

Αποχωρισμός = Λύτρωση ?

Ο χορός της βροχής

Καινούρια βιβλία βάρυναν τις σχολικές τσάντες, προγράμματα ανακοινώθηκαν και τοιχοκολλήθηκαν, φρέσκες ιδέες ακούστηκαν όπως η βροχή στο τσιμέντο, καλοκαιρινές αναμνήσεις κλειδώθηκαν στο χρονοντούλαπο της λήθης...

Το μόνο που απόμεινε , να βάψω με αόρατο σπρέυ φαντάσματα του παρελθόντος που περίμεναν να γυρίσω για να με στοιχειώσουν και πάλι...γιατί ηταν σίγουρο πως θα ξαναγύριζα...όπως είναι σίγουρο και οτι τα φαντάσματα δε σκοτώνονται ποτέ. Καραδοκούν για να τρυπώσουν απο τη δαντελένια πανοπλία μου για με φοβίσουν και πάλι.

Όμως αυτή τη φορά δε θα τους περάσει. Έχτισα ενα κάστρο απο πέτρα, το έντυσα με κάκτους και φραγκοσυκιές, το φώτισα με ήλιο καυτό και προετοιμάζομαι για τη μεγάλη έξοδο.

Ο χορός της βροχής έπιασε...

Πάμε γι' άλλα...

Αρχές Σεπτέμβρη...

Τελικά αν δεν πέσουν οι πρώτες στάλες, το μυαλό δε μαζεύεται...

Απορία...

Τι είναι πιο δύσκολο για ένα σκηνοθέτη:

να οργανώσει μια ταινία με τα περισσότερα γυρίσματα μέσα σε ενα σπίτι, βασιζόμενος σε ένα καλό σενάριο και στις καλές ερμηνείες των μετρημένων πρωταγωνιστών του...

ή....

με ενα σενάριο που θα κινείται σε πολλούς εξωτερικούς χώρους, να έχει πολλούς ηθοποιούς στη διάθεσή του και πολλά σκηνικά να κατασκευάσει...

? is it a trick question ?

"Η Θάλασσα Μέσα Μου"

by Alexandro Amenabar.......

Η αυγή

...έχει κανείς παρατηρήσει το ξημέρωμα, ειδικά οταν δεν εχει κοιμηθει ολο το βραδυ ...?

...εκτός απο αυτο το αποκοσμο φως και ανεξάρτητα απο την εποχή, αυτη τη δροσιά την τόσο αναζωογονητική
... που ακομη κι αν εχεις πιει μια κάβα ολόκληρη κι αν το σώμα είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας , το μυαλό κρατιέται ξύπνιο, μέχρι να ξημερώσει εντελώς...

σαν μια καλή ταινία που δεν έχεις ιδέα τι θα γίνει στην επόμενη σκηνή...

Σαν η αυγή να είναι το τέλος της ταινίας και η αρχή της ζωής...

Καλό Μήνα.......!

Κι επειδή όλοι πλέον μιλάμε για το χειμώνα ,τις δουλειές, τα σχολεία , την κίνηση....
εγώ λέω να πάω κόντρα στο κατεστημένο του Σεπτέμβρη και να του αφιερώσω...

...one of my ...

beachy sunglasses...!

έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας για να σοβαρευτούμε....